Krzysztof Osiak

Zapraszamy do zapoznania się ze stanowiskiem PTP w sprawie dokumentu „Zielona Księga w sprawie pracowników służby zdrowia w Europie” [POBIERZ ]

Polskie Towarzystwo Pielęgniarskie popiera i włącza się w działania zmierzające do utworzenia Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego (European Higher Education Area) do 2010 roku. [POBIERZ]

Polskie Towarzystwo Pielęgniarskie stoi na stanowisku, iż każda pielęgniarka ma prawo do kontynuacji rozwoju zawodowego, jako elementu ustawicznego kształcenia. [POBIERZ]

Uznajemy wszelkie, uzasadnione formy protestu zmierzające do poprawy warunków pracy i bytu pielęgniarek i położnych z wyjątkiem strajku z opuszczeniem chorego, pozbawieniem go opieki i narażeniem na niebezpieczeństwo. Tę formę protestu traktujemy jako niezgodną z etyką pielęgniarską. 

Tło: Pielęgniarki mają prawo do bezpiecznego środowiska pracy, które gwarantuje bezpieczne wykonywanie zadań dla bezpieczeństwa pacjentów. Badania naukowe wykazały związek między „Przyjaznym środowiskiem pracy”, a satysfakcja zawodową pielęgniarek. Im większa satysfakcja zawodowa pielęgniarek tym większa satysfakcja pacjentów ze świadczonej opieki.

„Przyjazne środowisko pracy” wg Międzynarodowej Rady Pielęgniarek (ICN) charakteryzuje się:polityką kadrową opartą na zatrudnianiu, ale i utrzymywaniu kadry pielęgniarskiej; strategią ustawiczne edukacji- kształcenia podyplomowego jako przejawu awansowania pracownika; odpowiednim, w stosunku do wykonywanej pracy, wynagradzaniem pracownika; wypracowaną strategią motywowania i wynagradzania pracowników; wystarczającym zaopatrzeniem i wyposażeniem w sprzęt umożliwiający bezpieczne wykonywanie zadań; oraz gwarantowanym bezpieczeństwem wykonywania pracy”.

Każdy pracownik ma prawo do bezpiecznych oraz przyjaznych warunków pracy, umożliwiających bezpieczne wykonywanie zadań i zadowolenie z wykonywanej pracy.

Pielęgniarki/położne potrzebują właściwego środowiska pracy dla odpowiedniej jakości pracy;

Brak ludzi, zasobów i/lub odpowiednich struktur mogą powodować konflikt między zawodową odpowiedzialnością pielęgniarek A MOŻLIWOŚCIĄ odpowiedniego zabezpieczenia właściwej opieki nad pacjentem. Model Kristens’a (1999) dla społecznego  i psychicznego dobrostanu – 6 kategorii stresorów w relacji – jednostka lub organizacja.:

  1. odpowiednia liczba osób (zasobów ludzkich) – ich brak powoduje m.in. napięcia w pracy;
  2. wysoki poziom przewidywalności dla zagwarantowania bezpieczeństwa w miejscu pracy ;
  3. dobre społeczne wsparcie od kolegów, od zarządzających oraz dostęp do edukacji permanentnej i możliwości zawodowego rozwoju; 
  4.  Ważna społecznie praca – zawodowa tożsamość;
  5. Wysoki poziom oddziaływania – autonomia zawodu, przywództwo;
  6. Równowaga pomiędzy wkładem pracy a nagradzaniem (wynagrodzenie, uznanie, nagradzanie);

 Polskie Towarzystwo Pielęgniarskie popiera: 

Strategię Komisji Europejskiej przyjętą 21 lutego 2007r. „Wzrost jakości i produktywności w pracy: Środowiskowa Strategia 2007-2012 zdrowie i bezpieczeństwo w pracy” („Improving quality and productivity at work:Community strategy 2007-2012 on health and safety at work”   

http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/site/en/com/2007/com2007_0062en01.pdf) jak również  wszelkie działania mające na celu poprawę środowiska pracy pielęgniarek podejmowane przez krajowe organizacje pielęgniarskie jak również na szczeblu międzynarodowym przez EFN, ICN, WHO, ILO.

Program dla pielęgniarek. ICN 2007, PTP 2007 : POBIERZ

9 maj 2008

Zapraszamy do zapoznania się ze stanowiskiem PTP w sprawie bezpieczeństwa pacjentów. Po pobrania TUTAJ

Zapraszamy do zapoznania się ze stanowiskiem PTP z dnia 9-05-2008 r. w sprawie wykorzystywania wizerunku oraz symboli zawodów pielęgniarki i położnej w mediach, które można przeczytać TUTAJ

Zapraszamy do zapoznania się ze stanowiskiem PTP z dnia 9-05-2008 r. w sprawie wspólnego działania na rzecz rozwoju zawodu przez organizacje pielęgniarskie, które można przeczytać TUTAJ

Zasady Etyki Pielęgniarki i Położnej z 1984 r.

 Polskie Towarzystwo Pielęgniarskie uważa, że w treści Kodeksu Etyki Zawodowej dla pielęgniarek i położnych (vide Rozdział III – pielęgniarka/położna a samorząd pielęgniarek i położnych) nie powinny być zapisy mówiące o wymaganiach stawianych członkom korporacji zawodowej (tym bardziej, że przynależność do niej jest obligatoryjna).

Polskie Towarzystwo Pielęgniarskie proponuje zrezygnowanie z Rozdziału III Kodeksu. Nie można, bowiem w kodeksie wymagać od swoich członków, pielęgniarek i położnych, aby przestrzegały uchwał podejmowanych przez odpowiednie organy samorządu. Nieprzestrzeganie zaleceń statutowych członków regulują osobne przepisy prawne ujęte w Ustawie o samorządzie pielęgniarek, w rozdz. dot. odpowiedzialności zawodowej i Rozporządzeniu MZiOS (19.01.1993) w sprawie postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej. 

Tło:

Zgodnie z zaleceniami Międzynarodowej Rady Pielęgniarek to organizacje zawodowe/stowarzyszenia pielęgniarskie mają określone zadania do spełnienia w stosunku do swoich członków. Stowarzyszenia/organizacje zawodowe pielęgniarek są zobowiązane dokładnie określać, zapewniać i zabiegać o utrzymanie w praktyce etyki zawodowej.

Wypełniając te zadania muszą mieć ciągle na uwadze prawa, potrzeby i interesy człowieka (pacjenta, jego rodziny, społeczności) i pielęgniarki. To stowarzyszenia zawodowe pielęgniarek/położnych muszą ponosić odpowiedzialność za jakość opieki pielęgniarskiej.

Rolą stowarzyszeń zawodowych jest reprezentowanie interesów i stanowisk pielęgniarek wobec pracodawców czy organizacji innych grup zawodowych w służbie zdrowia. 

Pielęgniarka utrzymuje właściwą współpracę z przedstawicielami swojej grupy oraz innych grup zawodowych. W pracy przez cały czas przestrzega standardów postępowania zawodowego, które podtrzymują wiarygodność  całej grupy zawodowej i zwiększają zaufanie społeczne. We wszystkich sytuacjach pracy ma obowiązek działania w sposób pogłębiający zaufanie wobec pielęgniarki i zawodu pielęgniarskiego. Przyjmuje odpowiedzialność za pracę wspólnie wykonywaną w zespołach pielęgniarek/położnych.

Jeżeli podejrzewa jakiś brak kompetencji lub postępowanie niezgodne z etyką zawodową, musi mieć przede wszystkim na uwadze dobry stan pacjentów. Jest zobowiązana ustalać wszystkie fakty przed ostatecznym zdecydowaniem    i wykonaniem zlecenia. Powinna informować osoby kompetentne o wszystkich incydentach  i przypadkach, które mogą wyniknąć z niekompetencji lub naruszenia zasad etyki. Jeżeli jednak wymaga tego sytuacja, bez oczywistego ryzyka dla pacjenta, należy regulować sytuacje grożące naruszeniem kodeksu dyskutując bezpośrednio z osobami podejrzanymi  o niekompetencje lub zachowanie niezgodne z jego treścią. 

Działając w organizacji zawodowej, uczestniczy w tworzeniu i utrzymywaniu bezpiecznych  i sprawiedliwych społeczno-ekonomicznych warunków pracy pielęgniarek. Kodeks etyki nie jest przepisem prawnym i nie może w nim być zawarta informacja (vide rozdz. VI Przepisy końcowe). Jeżeli tekst Kodeksu został przyjęty w formie uchwały na IV Krajowym Zjeździe – to informacje zawarte w tym rozdziale winny znaleźć się w samej uchwale, a Kodeks winien stanowić załącznik do tej Uchwały.

Warszawa luty 2008